Ik ben een OG Pixel-fanboy, maar ik ben overgestapt op de Galaxy Z Fold6

Ik ben al vijftien jaar een die-hard Android. Ik kocht de originele Nexus One op de dag dat deze voor pre-order ging, en ik heb over het algemeen zoveel mogelijk vastgehouden aan hardware van het merk Google. Ik heb zelfs een Pixel C-tablet en een Pixel Slate in mijn verzameling.

Maar voor mijn overstap naar opvouwbare telefoons, iets waar ik al heel lang op heb gewacht, heb ik de tweede generatie (en slecht genoemde) Pixel 9 Pro Fold van Google in de steek gelaten. Ik heb mijn Pixel 7 ingeruild voor de Z Fold6 van Samsung. En ik denk niet dat ik er spijt van ga krijgen.

Ondanks mijn liefde voor ‘schone’ Android- en AOSP-gebaseerde ROM’s (toen Android-ROM’s nog bestonden), denk ik dat Samsung een voorsprong heeft in deze niche. En ik denk niet dat Google dit snel kan inhalen. Hier staan ​​in willekeurige volgorde mijn redenen.

Samsung heeft de ervaring

Opvouwbare telefoons zijn op veel manieren lastig. Ze vormen nog steeds een superdure niche op de telefoonmarkt, vergelijkbaar met de originele Motorola Razr of de eerste generatie iPhone toen ze debuteerden. Het zijn belachelijk dure statussymbolen (ja, dat is een beetje een zelfbrander), en telefoonfabrikanten kunnen maar een beperkte hoeveelheid middelen inzetten voor dit kleine stukje omzet.

Maar Samsung is nu aan zijn zesde generatie opvouwbare telefoons toe, met maar liefst tien modellen (over de Z Fold- en Z Flip-lijnen) op zijn naam. Geen enkel ander bedrijf heeft de ervaring die het heeft opgedaan, het onderzoek en de ontwikkeling bij het maken van deze telefoons en om ze lang mee te laten gaan.

Hoewel Google en andere concurrenten zoals OnePlus een deel van het werk van Samsung kunnen reverse-engineeren, vooral de scharniermechanismen en het interne ruimtebeheer, is er gewoon geen vervanging voor het voordeel dat Samsung heeft behaald door al deze dingen eerst te doen. Het kan geen kwaad dat Samsung, als grote speler op de displaymarkt, zijn eigen vouwschermen maakt. Hierdoor kan het bedrijf achter de schermen kijken en zijn voordelen in dit meest cruciale aspect van hardwareontwerp maximaliseren.

Ik heb er meer vertrouwen in dat Samsung subtiele zaken aankan, zoals het beheren van de stroom via een gedeelde batterij, en dat de telefoon na een jaar of twee niet uit elkaar valt.

Samsung heeft de software

Maar hardware is niet de enige variabele in deze vergelijking. Samsung heeft zijn vingers niet zo diep in de kern van Android als Google, maar als het op mobiel aankomt, wordt er bijna net zo geïnvesteerd in software.

Na meer dan een decennium van diepgaande aanpassing van de telefoon- en interfacesoftware, is Samsung’s OneUI een haalbaar alternatief voor de ‘schonere’ versies van Android die te zien zijn op Pixel- en Motorola-telefoons. Samsung-telefoons zijn nog steeds erg druk qua apps, en het duurt veel langer om op een comfortabelere plek te komen voor mijn dagelijks gebruik. Maar zodra ik alles heb ingesteld, leun ik zwaar op apps als Nova Launcher en Vivaldi-browserhet is dicht genoeg bij mijn gelukkige plek.

En opnieuw komt de jarenlange ervaring van Samsung in de vouwniche om de hoek kijken. Zelfs zonder het OneUI-startscherm heb ik gemerkt dat de Z Fold6 ongelooflijk flexibel is in het omgaan met apps op de kleinere en grotere schermen, en zonder problemen met twee (of zelfs drie) tegelijk op het scherm kan jongleren. Het rommelen met de Galaxy Tab-hardware van Samsung heeft mij hiervan overtuigd – het is beschamend hoe slecht Google’s eigen versie van Android op dit moment omgaat met tablets.

Slimme vangnetten, zoals de mogelijkheid om een ​​app in 16:9 of 4:3 te openen als de ontwikkelaars deze niet hebben geoptimaliseerd voor opvouwbare telefoons of tablets, helpen eventuele rimpels glad te strijken. Ik heb ontdekt dat ik niets wil doen op de Z Fold dat ik niet kan, en natuurlijk schittert hij met games en video.

Samsung heeft de desktopopties

Dit doet me pijn om toe te geven, maar Samsung gaat veel beter om met externe hardware en nichegebruiksgevallen dan Google. De Pixel-telefoons kregen pas met de Pixel 8 de mogelijkheid om video uit te voeren via de USB-C-poort, iets wat zelfs de iPhone jaren daarvoor al kon.

Ondertussen maakt Samsung al ruim tien jaar gebruik van video op zowel telefoons als tablets, en niet alleen als een manier om video op grotere schermen te plaatsen. Samsung DeX, een mobiel aangedreven desktopomgeving, is van een nieuwigheid uitgegroeid tot een serieus punt in zijn voordeel.

Toen ik DeX uitprobeerde op de Galaxy Tab S8+, was ik geschokt hoe vergelijkbaar het voelde met het gebruik van bijvoorbeeld een Chromebook. Het is niet helemaal krachtig of flexibel genoeg om mijn desktop-pc te vervangen. Maar als ik daar zit met een externe monitor, een toetsenbord en een muis, zijn de enige dingen die echt verboden zijn mijn volledige toegang tot Photoshop en pc-games. Zelfs die zijn enigszins beheersbaar met tools zoals GeForce Nu en Fotopea. En cruciaal is dat Samsung dit kan doen met een telefoon die fungeert als een productiviteitsverhogend tweede scherm.

Het lijkt erop dat Android 15 zoiets als DeX in een desktopmodus kan bevatten. Maar hier loop ik tegen hetzelfde probleem aan met het hardware- en softwareontwerp van opvouwbare telefoons: Samsung heeft gewoon de ervaring om het beter te maken, althans voorlopig.

De esthetiek van Google is ver weg

Uiteraard is dit allemaal subjectief, maar de opvouwbare telefoons van Google zijn tot nu toe niet visueel aantrekkelijk voor mij. De originele Pixel Fold ziet er van voren en van achteren opvallend uit, en ik vind het leuk dat hij in gesloten toestand meer op een standaardtelefoon lijkt. Maar het binnenscherm is ontsierd door enkele enorme randen, waardoor het hele punt van de vormfactor ontbreekt.

De Pixelvouw 2 Pixel 9 Pro Fold (jeez, hoe heeft Google deze naam nog erger verprutst dan “Galaxy Z Fold”?) is een zijwaartse beweging, zelfs met grotere schermen. Het binnenscherm laat de randen achterwege, maar blijft hangen aan een camera-uitsparing, waardoor het mooie grote uitzicht nog steeds wordt ontsierd. En de camera aan de achterzijde veranderde van een aantrekkelijk ‘vizier’ naar slechts een enorm en lelijk eiland, waardoor onvermijdelijke vergelijkingen met de nieuwste iPhones ontstonden.

Daarentegen verstopte Samsung de binnencamera drie generaties geleden, waardoor dat grote scherm zo groot en ongeschonden mogelijk kon zijn. Ja, de camera onder het scherm is waardeloos, maar dat is minder een probleem met een opvouwbare telefoon: draai hem gewoon om en gebruik de camera’s aan de achterkant voor selfies met het scherm aan de voorkant als zoeker. Gezien deze mogelijkheid zou ik net zo snel de binnencamera helemaal verwijderen.

Naast al dit gezeur, ziet de Z Fold-serie er voor mij gewoon volwassener uit. Vooral de Fold6 lijkt met zijn veel hoekiger bouw en scherpere schermhoeken een apparaat dat erop gericht is dingen voor elkaar te krijgen. En als ik zoveel voor een telefoon betaal, wil ik dat deze er vanuit elke hoek goed uitziet.

Over betaling gesproken…

Verrassend genoeg wint Samsung ook op prijs

De Galaxy Z Fold6 kost in de VS $ 1899,99 voor zijn basismodel, een opmerkelijke stijging ten opzichte van de Fold5. De Pixel 9 Pro Fold kost $ 1799,99. De cijfers zeggen dat Google voorop loopt, toch?

Niet zo snel. Samsung heeft de vervelende gewoonte om producten in haar online winkel te adverteren met de prijs die je krijgt voor een maximale inruil. U zult bijvoorbeeld een nieuw Galaxy Tab-model zien dat wordt geadverteerd als ‘$ 199,99’ in de uitverkoop – een geweldige deal. Maar je klikt door en ontdekt dat je die prijs alleen kunt krijgen als je een bijna nieuwe iPad Pro hebt, en je bereid bent hem op te sturen. Ik zou dat op zijn best oneerlijke reclame noemen.

Maar Samsung doet bied een aantal werkelijk indrukwekkende aanbiedingen voor inruil als je een apparaat hebt dat zelfs maar enigszins recent is. En voor het soort door technologie geobsedeerde mensen die enkele van de duurste telefoons op de markt kopen, is dit een factor die het overwegen waard is.

Samsung bood me $ 500 voor mijn twee jaar oude Pixel 7 in ruil, terwijl Google slechts $ 360 bood. Je zou denken dat Google zou proberen een beetje merkloyaliteit op te bouwen, misschien een boost zou bieden door van Pixel naar Pixel te gaan. Nee.

Eerlijk gezegd is het onmogelijk dat Samsung of Google hun geld voor deze deals terugkrijgen. A gloednieuw De Pixel 7 kost ongeveer $ 325 op de secundaire markt, dus een gereviseerde Pixel zal ze zowel na verzending als de verkoopkosten aan een derde partij in het gat steken. Het is duidelijk dat beide bedrijven op een grote winstmarge leunen voor een superdure telefoon om het verschil goed te maken.

Ik denk dat Samsung zijn inruilwaarde flink uitput, in een poging zich een weg te banen naar meer marktaandeel. Het is problematisch, maar vanuit consumentenperspectief liegen de cijfers niet. Met de inruil van mijn telefoon verdwijnt het prijsverschil en krijg ik $ 60 netto korting op de Fold6.

Soortgelijke inruilingen geven Samsung allemaal een voordeel. Voor de Galaxy Z Fold5 biedt Samsung $ 1200 aan Google’s $ 540. (Er is die merkloyaliteit.) Voor een basismodel iPhone 15 geeft Samsung je $500 versus Google’s $480. Zelfs voor een budgetinruil wint Samsung de overwinning: de Pixel 5a kan je $ 450 opleveren bij Samsung, tegenover slechts $ 175 bij Google. De zes jaar oude iPhone 11 krijgt $300 van Samsung, $175 van Google.

Sterker nog, Samsung zegt dat je met elke “andere iPhone” $300 korting krijgt. Dus theoretisch zou ik een oude iPhone 3G kunnen kopen voor $30, het stof eraf kunnen blazen en ervoor zorgen dat hij aangaat, en hem naar Samsung kunnen sturen voor een nettowinst van $270. Ik denk niet dat ik daar mijn inruil op zou verwedden… maar als experiment van $ 30 als je je oude telefoon wilt behouden, is dat niet slecht.

Ik hoop dat Google het kan inhalen

Hoewel ik denk dat Samsung op dit moment ver voorop loopt wat betreft de opvouwbare vormfactor, ben ik nog steeds dol op de puurheid van Google’s versie van Android… ook al is deze een stuk minder puur dan vroeger. Ik hoop dat Google de Pixel Fold-serie serieus neemt en de moeite doet om er een succes van te maken.

Ik heb daar helaas niet zoveel vertrouwen in. De meerdere pogingen van Google om door te breken op de tabletmarkt, en de meerdere keren dat het mislukte en opnieuw begon, vervullen mij met angst. Het zal je opvallen dat er bij de lancering van Pixel 9 geen melding werd gemaakt van de Pixel Tablet.

De ‘Google Graveyard’ is voor het bedrijf zo’n schrikbeeld geworden dat het nu bijna elk consumentenproduct dat het aanbiedt ernstig begint te beïnvloeden. Ik denk dat het een grote factor is (hoewel verre van de enige). waarom Stadia faalde. En de wens van Google om AI in elk mogelijk facet van zijn bedrijf te injecteren, vermoedelijk door een maandelijkse add-on te verkopen waarop niemand die ik ken geïnteresseerd is om zich op te abonneren, doet me denken dat de aandacht van het bedrijf ergens anders zal zijn tegen de tijd dat de Pixel 10 Pro Fold met de ontwikkeling begint. .

Ik denk dat er een behoorlijke kans bestaat dat Google binnen twee tot drie jaar de opvouwbare apparaten zal verlaten, waardoor Samsung opnieuw de overhand krijgt over dit deel van de Android-markt. En eerlijk gezegd zal Samsung het verdiend hebben.